Ik dacht werkelijk dat het laatste uur had geslagen voor mijn G.pulchra. Ik keek weer bij de kokosnoot en wat schertst mijn verbazing: de dondersteen is er op eigen kracht uitgekomen. Hij heeft op een of andere manier zijn achterlijf door het minuscule gaatje vd kokosnoot weten te persen. Laat de foto voor zich spreken. Ik weet nu: een spin kan werkelijk door/langs/tussen alles heen. Eind goed al goed, maar oh, ik kneep em flink. Hoera voor de G.pullchraaa!
Gelukkig dat het allemaal goed is afgelopen. Persoonlijk zou ik wel dat gaatje dichten, voor hetzelfde geldt heeft 'ie de volgende keer minder geluk...
